Awit ng Kabataan by Bamboo

Natatawa sa atin kaibigan
At nangangaral ang buong mundo
Wala na raw tayong mga kabataan
Sa ating mga ulo

Kung gusto niyo kaming sigiwan
Bakit hindi niyo subukan?
Lalo lang kayong hindi maiintindihan

CHORUS:
Ang awit ng kabataan
Ang awit ng panahon
Hanggang sa kinabukasan
Awitin natin ngayon

Hindi niyo kami mabibilang
At hindi rin maikakahon
Marami kami ngunit iisa lamang
Ang aming pasyon

CHORUS

At sa pag-tulog ng gabi
Maririnig ang dasal
Ng kabataang uhaw
Sa tunay na pagmamahal...

(Musical instruments playing)

Nawawala, nagtatago
Naghahanap ng kaibigan
Nagtataka, nagtatanong
Kung kailan kami mapakikinggan

Kung gusto mo kaming subukan
Bakit hindi mo subukan
Subukan ninyo kaming pigilan
Subukan ninyo kami

CHORUS

Kabataan...
Panahon...
Kabataan...
Ngayon na ang ating panahon

Ganda ng Dalampasigan

kay gandang tingnan ng dalampasigan!! mabuti at meron pa ding mga ganitong tanawin sa ating lugar... sana ito ay manatili at wag masira ng sinuman.. magandang laruan..magandang tambayan ng mga magkakaibigan!! wag sana sirain itong bigay ng inang kalikasan!!

Pagyamanin ating Kalikasan

Pagmasdan ating magandang kalikasan
Dahil dyan nakasalalay ang ating kinabukasan
Kung hindi natin ito iingatan
Ang mga puso nati'y ay masusugatan

Pagyamanin natin ang ating kalikasan
Para maging maayos ating kalusugan
Lahat tayo ay magmahalan at magtulungan
Para sa ikauunlad ng ating bayan

Hay Buhay!

Nang magsanib ang itlog at punla
Nabuo ang isang bata
Mga magulang ay natuwa
Nagmamahal ng di nagsasawa

Sa paglipas ng mga panahon
Naglalaro, natuto at lumalawak ang imahinasyon
Nagkakaisip ang gumagawa ng sariling desisyon
Sa mahihirap na bagay kayang gawan ng aksyon

Sa ating mga buhay
Madalas tayong sablay
Ngunit kayang itama sa tamang gabay
At ang pag-aalaga sa ating mga buhay

Tabing ilog

Sa ilog ang mundo'y tahimik
Ako'y nakikinig sa awit ng hangin
Habang kayo'y hinihintay
Na sana'y dumating bago magdilim

Refrain:
Sa twina'y kandungan nyo ay duyan
Panaginip na walang katapusan
Ang ilog hantungan niya'y pangako
Ng inyong pagbabalik

Chorus:
Ngiting kasama ng hangin
Luhang daloy ng tubig sa ilog na di naglilihim

Sa ilog ang mundo'y may himig

[ From: http://www.metrolyrics.com/tabing-ilog-lyrics-barbies-cradle.html ]

Di sana magpalit ang awit ng hangin
Habang kayo'y hinihintay
Mata'y may ngiti puso'y nananabik

Refrain:
Sa twina'y kandungan nyo ang duyan
Panaginip na walang katapusan
Ang ilog hantungan niya'y pangako
Ng inyong pagbabalik

Chorus:
Ngiting kasama ng hangin
Luhang daloy ng tubig sa ilog na di naglilihim

Haaaaah... Sa ilog... Haaaaah...

Goodnyt

Good evening to the sun
Might I be the only one
Who sleeps through melodies of morning
while they wake

This chirping lullaby
Brings my little dreams to life
In my sanctuary I become a child

So goodbye to the sun
Goodnight
All pain will be gone for a while
A while, goodnight

Heaven's windows are the stars
You were watching me from where you are
But we're divided by the light
When morning starts

So goodbye to the sun
Goodnight
All pain will be gone for a while
A while, goodnight

Goodbye to the sun
Goodnight
All pain will be gone for a while
A while

Goodbye to the sun
Goodnight
All pain will be gone for a while
A while, goodnight

Goodnight
Goodnight
Goodnight

Stars

By Switchfoot


[verse 1]

Maybe I've been the problem, maybe I'm the one to blame
But even when I turn it off and blame myself, the outcome feels the same
I've been thinkin maybe I've been partly cloudy, maybe I'm the chance of rain
Maybe I'm overcast, and maybe all my lucks washed down the drain

[pre-chorus]

I've been thinking 'bout everyone, everyone you look so lonely

[chorus]

But when I look at the stars,
when I look at the stars,
when I look at the stars I see someone else

When I look at the stars,
the stars, I feel like myself

[verse 2]

Stars lookin at our planet watching entropy and pain
And maybe start to wonder how the chaos in our lives could pass as sane
I've been thinking bout the meaning of resistance, of a hope beyond my own
And suddenly the infinite and penitent begin to look like home

[pre-chorus]

I've been thinking bout everyone, everyone you look so empty

[chorus]

But when I look at the stars,
when I look at the stars,
when I look at the stars I see someone else

When I look at the stars,
the stars, I feel like myself

[bridge]

everyone, everyone we feel so lonely
everyone, yeah everyone we feel so empty

[chorus]

When I look at the stars,
when I look at the stars,
when I look at the stars I feel like myself

When I look at the stars, the stars
I see someone...

Dare you to move

By Switchfoot


Welcome to the planet
Welcome to existence
Everyone's here
Everyone's here

Everybody's watching you now
Everybody waits for you now
What happens next?
What happens next?

I dare you to move
I dare you to move
I dare you to lift
Yourself up off by the floor

I dare you to move
I dare you to move
Like today never happened
Today never happened before

Welcome to the fallout
Welcome to resistance
The tension is here
The tension is here

Between who you are
And who you could be
Between how it is
And how it should be yeah

I dare you to move
I dare you to move
I dare you to lift
Yourself up off by the floor

I dare you to move
I dare you to move
Like today never happened
Today never happened

Maybe redemption has stories to tell
Maybe forgiveness is right where you fell
Where can you run to escape from yourself?
Where you gonna go? Where you gonna go?
Salvation is here

I dare you to move
I dare you to move
I dare you to lift yourself
To lift yourself up off by the floor

I dare you to move
I dare you to move
Like today never happened
Today never happened
Today never happened
Today never happened before

Meant to Live

by Switchfoot
Fumbling his confidence
And wondering why the world has passed him by
Hoping that he's bid for more than arguments
And failed attempts to fly, fly

[Chorus]
We were meant to live for so much more
Have we lost ourselves?
Somewhere we live inside
Somewhere we live inside
We were meant to live for so much more
Have we lost ourselves?
Somewhere we live inside

Dreaming about Providence
And whether mice or men have second tries
Maybe we've been livin with our eyes half open
Maybe we're bent and broken, broken

[Chorus]

We want more than this world's got to offer
We want more than this world's got to offer
We want more than the wars of our fathers
And everything inside screams for second life, yeah

We were meant to live for so much more
Have we lost ourselves?
We were meant to live for so much more
Have we lost ourselves?
We were meant to live for so much more
Have we lost ourselves?
We were meant to live
We were meant to live

Oo

by Up Dharma Down
Di mo lang alam
Naiiisip kita
Baka sakali lang maisip mo ako
Di mo lang alam
Hanggang sa gabi inaasam makita kang muli

Nagtapos ang lahat sa di inaasahang pahanon
At ngayon ako'y iyong iniwan
Luhaan, sugatan, 'di mapakinabangan
Sana'y nagtanong ka lang
Kung 'di mo lang alam
Sana'y nagtanong ka lang
Kung 'di mo lang alam

Ako'y iyong nasaktan
Baka sakali lang maisip mo naman
Hindi mo lang alam
Kay tagal na panahon
Ako'y nandirito pa rin hanggang ngayon para sa'yo

Lumipas mga araw na ubod ng saya
'Di pa rin nagbabago ang aking pagsinta
Kung ako'y nagkasala patawad na sana
Puso kong pagal ngayon lang nagmahal

'Di mo lang alam
Ako'y iyong nasaktan
Baka sakali lang maisip mo naman
Puro s'ya na lang
Sana'y ako naman
'Di mo lang alam
Ika'y minamasdan
Sana'y iyong mamalayang hindi mo lang pala alam

'Di mo lang alam
Kahit tayo'y magkaibigan lang
Bumabalik ang lahat sa tuwing nagkukulitan
Baka sakali lang maisip mo naman
Ako'y nandito lang
Hindi mo lang alam
Matalino ka naman

Kung ikaw at ako
Ay tunay na bigo sa laro na ito
Ay dapat bang sumuko
Sana hindi ka na lang pala aking nakilala
Kung alam ko lang ako'y masasaktan ng ganito
Sana'y nakinig na lang ako sa nanay ko

'Di mo lang alam
Ako'y iyong nasaktan
Baka sakali lang maisip mo naman
Puro s'ya na lang
Sana'y ako naman
'Di mo lang alam
O, ika'y minamasdan
Sana iyo'y mamalayang hindi mo lang pala alam
Oooooooo

Malas mo
Ikaw ang natipuhan ko
Di mo lang alam
Ako'y iyong nasaktan

Please don't touch my birdie

by Parokya ni Edgar


Kapag ako'y nababato
Pinaglalaruan ko ang birdie ko
Ang cute-cute naman kasi
Kaya ko siya binili

My birdie is my best friend
Ang dami naming maliligayang sandali
Madalas ko siyang pinapakain ng birdseed
Mahal kita o birdie ko, 'wag kang lalayo

Don't touch my birdie!
Resist temptation please!
You don't have to grab my birdie
Just call it, and it will come!

Ang birdie ko ay nakakatuwa
Parang cobra na mahilig mantuka
Kapag nilabas na sa kulungan
Tuluy-tuloy na ang aming kasiyahan

'Di naman ako madamot talaga
Ayaw ko lang na hinahawakan siya ng iba!
Ang birdie ko ay medyo masungit
Konting hawak lang siguradong magagalit!

Don't touch my birdie!
Resist temptation please!
You don't have to grab my birdie
Just call it, and it will come!

Huwag ka sanang magalit sa akin
Tuwing ang birdie ko ay aking hihimasin
Sana'y maunawaan mo
Mahal na mahal ko ang birdie ko
pati mga itlog nito!

Sampip

by Parokya ni Edgar
Some people love shoes of certain kinds
Some people love afternoons or the way the moon shines
And they have their reasons to feel the way they do
That's why i asked myself what it is with you

Is there something wrong with the way i speak
Do you even see me when i pass you on the street
I close my eyes and let it be
Because I just can't see
Why you love to hate me
Some people love weekends because they can fool around
Some people love thunderstorms because of how the drops
of rain fall down

And they have their own reasons
Whatever they may be
That's why i think it's kinda funny that you don't have one for me

And it sucks to face the truth that i ain't got no reasons too
Whenever asked the simple question why i feel the way i do
And i know it's stupid on my part to say that i love you
Even though i know you hate me
And you don't know why you do..

Ang Alamat ng Makahiya

Ang mag-asawang Mang Dondong at Aling Iska ay mayaman at may kaisa-isang anak. Mahal na mahal nila ang labindalawang taong gulang na si Maria. Napakabait at masunuring bata si Maria. Sa kabila ng magandang katangiang ito ni maria, ang pagkamahiyain ay kaakibat ng kanyang katauhan. Ayaw niyang makipag-usap sa ibang tao kung kaya’t nagkukulong lamang siya sa kanyang silid para lamang makaiwas sa mga tao.

Si Maria ay may taniman ng mga magagandang bulaklak. Ang kaniyang mga bulaklak ay sadyang napakagaganda kung kaya’t ang mga ito ay kilalang-kilala sa kanilang bayan.

Isang araw, ang kanilang bayan ay pinasok ng mga bandido. Pinapatay nila ang bawa’t masalubong at kinukuha ang anumang mahahalagang bagay. Sa takot na mapahamak si Maria, itinago siya ni Mang Dondong at Aling Iska sa bunton ng mga halaman. Si Aling Iska ay nagtago sa loob ng kabahayan, samantalang si Mang Dondong ay nakahandang salubungin ang pagdating nga mga bandido.

“Diyos ko! Iligtas mo po ang aking anak.” Dasal ni Aling Iska.

Nang walang anu-ano’y bumukas ang pintuan ng kanilang bahay. Si Mang Dondong ay walang nagawa nang pukpukin siya sa ulo ng mga bandido. Nagtangkang tumakas si Aling Iska nguni’t tulad ni Mang Dondong, siya rin ay nahagip at nawalan ng malay-tao. Naghalughog ang mga bandido sa buong kabahayan. Matapos samsamin ang mga kayamanan ng mag-asawa ay hinanap nila si Maria nguni’t sila ay bigong umalis. Hindi nila natagpuan si Maria.

Nang matauhan ang mag-asawa, ang kanilang anak na si Maria ang agad nilang hinanap. Patakbo nilang tinungo ang halamanan. Laking lungkot ni Aling Iska ng hindi matagpuang ang anak. Nang walang anu-ano’y may sumundot sa paa ni Mang Dondong. Laking pagtataka niya nang makita ang isang uri ng halaman na mabilis na tumitikom ang mga dahon.

“Anong uri ng halaman ito? Ngayon lang ako nakakita nito!” Ang may pagkamanghang sabi ni Mang Dondong.

Tinitigang mabuti ng mag-asawa ang halaman, at doon nila napagtanto na ang halamang iyon ay dili-iba’t si Maria. Ginawa siyang halaman ng Diyos upang mailigtas sa mga bandido.

Hindi mapatid ang pagluha ni Aling Iska at laking pagkagulat na muli ni Mang Dondong na bawa’t patak ng luha ni Aling Iska, ito ay nagiging isang maliit at bilog na kulay rosas na bulaklak.

Magmula noon, ang halamang iyon ay inalagaang mabuti ng mag-asawa sa paniniwalang ito ang kanilang anak. Tinawag nila itong Makahiya, tulad ng isang katangian ni Maria.

Ang Puso

Bakit nga ba kapag ang puso'y tumibok
Kahit na sino pa'y 'di makapanghihimasok?
Bakit nga ba ang puso'y tila napakapusok
Harangan man ng sibat siguradong bubulusok?
Bakit nga ba kapag ang puso ay umibig
Walang patumanggang titibok ang dibdib?
Bakit nga ba ang dagundong ay nakakatulig
Tulad sa isang talon ang lagaslas ng tubig?
Bakit nga ba sa pag-ibig ay walang pinipilì
Wala itong pagsisisi o pagbabakasakalì?
Bakit ang pag-ibig, sadyang may itinatangì
Hindi kayang ipaliwanag at tapat ang minimithì?
Ganyan ang tunay na umiibig, 'di nga ba?
May galak sa tuwina at tapat sa pagsinta!

Alamat ng Kulangot

Noong unang panahon may isang lalaking nagngangalang Osyo. Si Osyo ay isang lalaki noong unang panahon.

Mahilig syang maglaro ng holen, na gawa sa dagta ng isang mahiwang punong kahoy sa gitna ng mahiwagang kagubatan. Isang araw, si Osyo ay naglalaro ng kanyang holen, nang biglang lumipad ang isang malaking ibon, hindi alam ni Osyo ang kanyang gagawin kaya kukuha sya ng kawali upang mag prito ng ilog.
Kinabukasan nakakita sya ng tae na lumulutang sa hangin pero hindi na sya makahinga, sa sobrang dami nyang nakaing mangga. Tinawag nya ang kanyang kapatid upang himingi ng saklolo, dali-dali syang umakyat ng puno upang kumuha ng bunga ng duhat, lingid sa kaalaman nya, nagaabang ang magnanakaw ng kalabaw sa bukid, nagulat sya sa nakita nya, kayat tumakbo sya papunta ng kanilang bahay upang kumuha ng lalagyan ng tubig.

pagod na pagod si Osyo, kayat nagpahinga sya sa ilalim ng kawayanan ng bigla syang nakarinig ng mahinang boses na nanggagaling sa radio. kinuha nya ang sepilyo nya at pumunta sya sa gubat upang kumuha ng dahon para sa kanyang mga sugat. Papaalis na sya ng mapansin nyang wala na ang kanyang mga mata,
sa takot nya nasisigaw sya ng tahooooo... tahooooo... hanggang may isang dalagang lumapit at kinuha ang dala nyang sisidlan ng huling isda.


hapon na noong nakauwi si Osyo, sa sobrang pagod hindi na nya namalayan na oras na pala para matulog. kaya inihanda nya ang hapunan para makakain na sila ng almusal. at yan ang dahilan kung bakit tayo ay nagkakaroon ng "Kulangot".

Wagas na pagmamahal ni Inay

Sino ang laging sumisigaw pagsikat ng gintong araw?
At ang taong hindi tumitigil sa pag galaw?
Sino naman ang naghehele sa gitna ng gabi?
At sa atin ay laging nasa ating tabi?

Nagbibigay ng pagmamahal na tunay
At laging pang nakaagapay kay Itay

Yan si Inay mapagmahal at ma-aruga
Nararapat lamang na bigyan ng halaga

Alam nya ang masarap
Sa araw na masaklap
Magpasalamat sa Diyos Na Siyang lumikha
Hatid sa atin si Inang dakila

Nang ako’y magkaisip ako’y naliwanagan
Kung paanong mga anak mo’y inalagaan
Sa langaw at lamok ‘di ka padadapuan
Babantayan niya paglalaro mo sa lansangan

Sa pananamit ay kanya kang iaayos
Plantsadong mga damit, malilinis na sapatos
Mamahaling medyas sa iyo’y kanyang isusuot
Nang ang mga paa mo ay hindi magkapaltos

Ang aking masasabi ay iisa lamang
Gaano man kalaki natamong katagumpayan;
Sa likod ng anak ay may isang kaakbay
Walang iba kundi ang mahal niyang Nanay!

Kaya’t sa ating munting tahanan
Si Inay bigyang halaga
Pagkat ang isang ina
Ay ilaw ngang talaga!

ANG ALAMAT NG PINYA

Noong unang panahon may nakatirang mag-ina sa isang malayong pook. Ang ina ay si Aling Rosa at ang anak ay si Pinang. Mahal na mahal ni Aling Rosa ang kanyang bugtong na anak. Kaya lumaki si Pinang sa layaw. Gusto ng ina na matuto si Pinang ng mga gawaing bahay, ngunit laging ikinakatwiran ni Pinang na alam na niyang gawin ang mga itinuturo ng ina. Kaya't pinabayaan na lang niya ang kanyang anak.

Isang araw nagkasakit si Aling Rosa. Hindi siya makabangon at makagawa ng gawaing bahay. Inutusan niya si Pinang na magluto ng lugaw. Isinalang ni Pinang ang lugaw ngunit napabayaan dahil sa kalalaro. Ang lugaw ay dumikit sa palayok at nasunog. Nagpasensiya na lang si Aling Rosa, napagsilbihan naman siya kahit paano ng anak.

Nagtagal ang sakit ni Aling Rosa kaya't napilitang si Pinang ang gumagawa sa bahay. Isang araw, sa kanyang pagluluto hindi niya makita ang posporo. Tinanong ang kanyang ina kung nasaan ito. Isang beses naman ay ang sandok ang hinahanap. Ganoon ng ganoon ang nangyayari. Walang bagay na di makita at agad tinatanong ang kanyang ina. Nayamot si Aling Rosa sa katatanong ng anak kaya´t nawika nito: " Naku! Pinang, sana'y magkaroon ka ng maraming mata upang makita mo ang lahat ng bagay at hindi ka na tanong nang tanong sa akin.

Dahil alam niyang galit na ang kanyang ina ay di na umimik si Pinang. Umalis siya upang hanapin ang sandok na hinahanap. Kinagabihan, wala si Pinang sa bahay. Nabahala si Aling Rosa. Tinatawag niya ang anak ngunit walang sumasagot. Napilitan siyang bumangon at naghanda ng pagkain.

Pagkaraan ng ilang araw ay magaling-galing na si Aling Rosa. Hinanap niya si Pinang. Tinanong niya ang mga kapitbahay kung nakita nila ang kanyang anak. Ngunit naglahong parang bula si Pinang. Hindi na nakita ni Aling Rosa si Pinang.

Isang araw, may nakitang halaman si Aling Rosa sa kanyang bakuran. Hindi niya alam kung anong uri ang halamang iyon. Inalagaan niyang mabuti hanggang sa ito'y magbunga. Laking pagkamangha ni Aling Rosa ng makita ang anyo ng bunga nito. Ito'y hugis-ulo ng tao at napapalibutan ng mata.

Biglang naalaala ni Aling Rosa ang huli niyang sinabi kay Pina, na sana'y magkaroon ito ng maraming mata para makita ang kanyang hinahanap. Tahimik na nanangis si Aling Rosa at laking pagsisisi dahil tumalab ang kanyang sinabi sa anak. Inalagaan niyang mabuti ang halaman at tinawag itong Pinang, Sa palipat-lipat sa bibig ng mga tao ang pinang ay naging pinya.

Huwag Matakot

Sa gitna ng kaba ako'y nag-iisa,

Kahinaan, lumbay, kawalang pag-asa;

Kapaligiran man ayaw makisama,

At ang karamdama'y nagnanakaw ng sigla

Nasaan na Oh Diyos ang Iyong pagsinta?

Pabayaan ba yaring pagdurusa,

Na dulot ng takot at pangungulila?

Higit ngayon Oh Diyos kailangan Kita.

Salamat, salamat sa Espiritung Banal,

At sa aking dibdib ikaw ay namahay.

Ikaw ang nagbibigay nitong kalakasan,

Kaya nagtagumpay sa aking kaaway.

Nagbuhat sa Iyo ang lakas na taglay,

Sa pakikibaka ay aking sandigan.

Sapagkat si Hesus sa puso ay buhay,

Ay nagawa ko, Iyong kalooban

Ikaw at ang iyong labis na pagsinta,

Nagturo sa pusong, magmahal sa iba.

Sa Iyong pag-ibig ligaya'y nadarama,

Naglaho ang aking takot at pangamba.

Kapayapaan mo ay kusang namunga,

Ng kahinahunan at ng disiplina.

Magulong damdamin ngayo'y panatag na,

Pagka't Ikaw Hesus ay laging kasama.

Magalak Lagi

Magalak sa tuwina sa Diyos na Dakila

Sa lahat ng oras magdiwang, magsaya

Palaging magpuri, malugod, tumawa

Alisin sa puso ang pagkabalisa

Maging mahinahon at laging panatag

Ano man ang ngayon ay nagpapahirap

Sa piling ng Diyos ating ipahayag

Ang kapayapaang sa Kanya nagbuhat

Sa lahat ng bagay ay magpasalamat

Kahit na mithiin ay hindi natanggap

Patuloy ang daing, panatag ang hangad

Maghari sa puso ang pag-asang ganap

Halina at tayo'y sumamba, magalak

Sa Diyos na ating sandigang matatag

Kapayapaan Nyang di lubos mahayag

Sumaatin nawa magpahanggang wakas

Come and Rest

In time of need, trouble and mess

Take time to look for God of peace

Listen to Him and do not miss

To ask for help, guidance and rest

Come unto God with all worries

Get close to Him when burden is heavy

He promised rest to all who are weary

Because His yoke is light and easy